Sibera Alina

Alina Sibera studiowała w Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Grafiki w Katowicach. Jest autorką kilkudziesięciu wystaw indywidualnych. Brała udział w ponad 60 wystawach zbiorowych w kraju i za granicą m.in. w Niemczech, Holandii, Włoszech, Słowacji, Rosji i Francji. Uczestniczyła w cyklu wystaw „Kobiety malują kobiety“ i „Magical dreams“. Uczestniczka wielu plenerów malarskich i wystaw poplenerowych. Jest członkiem Stowarzyszenia Pastelistów Polskich, Związku Polskich Artystów Plastyków, jak również stowarzyszenia Artystyczna Kreacja Wspólnej Europy. Uprawia zarówno malarstwo jak i projektowanie graficzne.

„Drogę twórczą Aliny Sibery znam dobrze i blisko, dzięki plenerom malarskim w Kamionie.
Przez kilkanaście lat, dane mi było obserwować jej niezwykle konsekwentny i harmonijny rozwój, zawsze z inspiracji Natury w najprostszym, czyli najbardziej szlachetnym i trudnym sensie. Alina Sibera, tak mi się wydaje, jest sukcesorem i wyznawcą tej idei, kreując swój świat malarski w wyniku obserwacji Człowieka i Pejzażu. Jej obojętność wobec nowości i mód artystycznych, manifestuje się pokorą wobec Sztuki, czyniąc to co robi, dziełem odrębnym, suwerennym i wiarygodnym.
Jest to twórczość stanowiąca bardzo osobisty, nieomal intymny zapis Czasu, którego fenomenem jest nieprzemijalność, bo jego „akcja” może trwać nieskończenie. Jedynym Signum Temporis jest data powstania obrazu, tuż obok sygnatury. Alina Sibera odnosząc się do Natury, nadaje swoim pracom, rozpoznawalny „charakter pisma”, które w sposób bardzo widoczny odróżnia Ją od wielu artystów, którzy również malują rzeczywistość.
Mam wrażenie, że polega to na przeciwstawieniu ruchliwego, migocącego, „żywego” pejzażu, statyce ludzkiej postaci. Wbrew powszechnie przyj ´temu poglądowi, że Człowiek jest epizodem w życiu Natury i Przedmiotów, Alina Sibera manifestuje swój własny punkt widzenia. Jest on wyrażony jako sprzeciw i niezgoda, na istniejący stan świadomości, przez specyficzne użycie malarskich środków wyrazu; zatrzymanie a właściwie umocowanie Człowieka i przeciwstawienie go zmieniającemu się i przemijającemu Pejzażowi w obrazie. Im bardziej nam doskwiera życie i upływ czasu, tym gorliwiej przyjmujemy taki punkt widzenia, jak Alina, czerpiąc z Jej obrazów otuchę i nadzieję.
Niezwykłość tego malarstwa polega również na tym,że Autorka nie używa w swoich obrazach żadnej anegdoty,żadnej poza malarskiej perswazji, a jednak chce si ´ je nazwać nie tylko poetyckimi i radosnymi, ile przede wszystkim humanistycznymi.
Nie ma potrzeby dalszego werbalizowania lub interpretacji sensu tej twórczości, bo ostatecznie każdy zobaczy i zrobi to po swojemu.
Istnieje natomiast konieczność zwrócenia uwagi na zawartą w niej kluczową rolę warsztatu.
Myślę, że te lata ćwiczeń i prób z możliwościami pasteli doprowadziły Alinę, nie tylko do biegłości i perfekcji w malarstwie olejnym, ale do jej własnej metody stosowania tej techniki.
Alina Sibera nie „klajstruje” swoich obrazów gęstym, olejnym impastem, jak czyni to większość artystów, lecz modeluje fakturę płótna lekko i przejrzyście; „pastelowo”. Stąd piękne życie tych obrazów; ich „ruch i pulsowanie”. Przeciwstawna im statyka postaci, dotyczy tylko rysunku i formy, gdyż ich budowa pikturalna jest podobna do struktury pejzażu.
Jak niewielu artystów dzisiaj, Alina Sibera potrafi malować powietrze i siłą rzeczy neguje jeden z koszmarnych dogmatów Sztuki XX-wieku,że obraz to tylko płaszczyzna. Dzięki drgającemu powietrzu, obraz otrzymuje głębię i w tym momencie kończy się technika.
Trzeci, oprócz wysokości i szerokości wymiar obrazu, to przestrzeń, a przestrzeń na płaszczyźnie – to już magia. Ze swoją malarską filozofią i znakomitym warsztatem Alina Sibera i jej twórczość dowodzi, że to co w Sztuce wartościowe żyje ponad czasem, bo chociaż współczesne – nie przemija.”
prof. Jerzy Duda Gracz